Co mówi nam prawda o Opatrzności Bożej? Mówi nam, że cały świat, w którym żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jest w rękach Boga. I tak naprawdę to „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17,28). To nie On żyje w naszym świecie, lecz to my żyjemy w Jego świecie. On nigdy nie wypuszcza nas ze swoich rąk. Nie traci nas sprzed oczu. Nie gubi planów naszego życia. Inaczej nie byłby Bogiem, ani doskonałą Miłością, ani doskonałą Obecnością. Nie byłby Ojcem i Matką. „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie! Oto wyryłem cię na obu dłoniach” (Iz 49, 15-16).

Święta Siostra Faustyna Kowalska ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia jest prorokiem naszych czasów, którego dała nam Opatrzność Boża. Bóg posłał ją do całego świata, by przypomniała ludziom biblijną prawdę o miłości miłosiernej Boga do każdego człowieka i wzywała do głoszenia jej z nową mocą świadectwem życia, czynem, słowem i modlitwą. W blasku tej tajemnicy ukazuje wszystkie dzieła Boga, poczynając od stworzenia aniołów, świata i ludzi. O Boże – pisała w słynnym „Dzienniczku” – jak hojnie rozlane jest miłosierdzie Twoje, a wszystko to uczyniłeś dla człowieka. O, jak bardzo musisz kochać tego człowieka, kiedy Twa miłość tak czynna dla niego. O Stwórco mój i Panie, wszędzie widzę ślady Twej ręki i pieczęć Twego miłosierdzia, które otacza wszystko, co jest stworzone (Dz. 1749).

• Litania do Opatrzności Bożej

Bóg, który nas stworzył własnymi rękami, nie zakończył swojego dzieła w pierwszej chwili stwarzania. Stwarza nas nieustannie. Nieustannie kształtuje nas na swój obraz i podobieństwo. Więcej – nie chce tego czynić bez naszej woli i bez naszej współpracy. Opatrzność wyraża się w tym, że czuwa nad naszą drogą, prowadzącą do pełni szczęścia, do spełnienia się każdego z nas.

Święta Siostra Faustyna doskonale wiedziała, że pierwszym i najważniejszym zadaniem człowieka na ziemi jest dążenie do świętości. Sama wszystko umiała podporządkować temu celowi i dążyła do zjednoczenia z Bogiem na drodze całkowitego zawierzenia Mu siebie, czyli wiernego pełnienia woli Bożej, i naśladowania Go w miłosiernej miłości wobec ludzi. O mój Jezu – wyznawała w modlitwie – każdy ze świętych Twoich odbija jedną z cnót Twoich na sobie, ja pragnę odbić Twoje litościwe i pełne miłosierdzia Serce, chcę je wysławić. Miłosierdzie Twoje, o Jezu, niech będzie wyciśnięte na sercu i duszy mojej jako pieczęć, a to będzie odznaką moją w tym i przyszłym życiu (Dz. 1242).

• Litania do Bożej Opatrzności

„Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce” (Ps 115,3), to jednak pozostawia nas istotami całkowicie wolnymi. Więcej, daje nam możliwość uczestnictwa w swojej Opatrzności. Chce, abyśmy czynili sobie ziemię poddaną. Chce, abyśmy się stali Jego pomocnikami (por. 1 Kor 3,9). Ilekroć podejmujemy to pragnienie Opatrzności Bożej, nasze życie staje się opatrznościowe, nawet wtedy, gdy prowadzi przez doświadczenia.

Ilekroć natomiast żyjemy własnym życiem, rozmijamy się z Bogiem – tylekroć nasze życie zanika, staje się życiem „nieopatrznym”. Przypomina nam o tym święty Paweł: „Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą” (Flp 2,13).

Bóg w swojej opatrzności dla dokonania małych i wielkich dzieł posługuje się ludźmi. Do Siostry Faustyny powiedział zdumiewające słowa: W Starym Zakonie wysyłałem proroków do ludu swego z gromami. Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z Moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do swego miłosiernego serca (Dz. 1588). Przez jej serce, życie, a także dzięki wszystkim, którzy zafascynowani tajemnicą miłosierdzia Bożego, niosą światu dar orędzia Miłosierdzia, przelewa się na świat miłosierdzie Boga, które pozwala grzesznikom wrócić do Niego, a sprawiedliwym wzrastać w łasce. Pracuje Moje miłosierdzie we wszystkich sercach, które Mu otwierają swoje drzwi – mówił Jezus do Siostry Faustyny – jak grzesznik, tak i sprawiedliwy potrzebuje Mojego miłosierdzia. Nawrócenie i wytrwanie jest łaską Mojego miłosierdzia (Dz. 1577).

• Litania do Bożej Opatrzności

Od naszej wiary i zaufania zależeć będzie nasze powierzenie się, lub nie, Opatrzności Bożej. Bóg w swej Opatrzności zawsze pozostanie wierny. Takie zaufanie staje się prawdziwą próbą, gdy naprzeciw naszej wiary w Opatrzność Bożą stanie pokusa zgorszenia z powodu szalejącego zła. W takich momentach bardzo potrzebujemy duchowego wsparcia i obecności innych, którzy wierzą, którzy mają nadal siłę powtarzać z wiarą: „Wszystko w rękach Boga. Wierzymy mocno, że Bóg jest Władcą świata i historii. Drogi Jego Opatrzności są dla nas często nieznane. Dopiero u kresu, gdy skończy się nasze poznanie częściowe, gdy zobaczymy Boga «twarzą w twarz»” (1 Kor 13,12), w pełni poznamy drogi, którymi Bóg prowadził swoje stworzenie, nawet przez dramaty zła i grzechu, do odpoczynku ostatecznego Szabatu, ze względu na który stworzył ziemię i niebo (KKK nr 314).

Przykładem całkowitego zawierzenia Bogu, zdania się zupełnie na Jego wolę we wszystkich okolicznościach życia jest św. Siostra Faustyna. Głęboko wniknęła w tajemnicę miłosierdzia Bożego, dlatego we wszystkich wydarzeniach, nawet najbardziej bolesnych, szukała miłującej ręki Ojca Niebieskiego, Jego woli, o której mówiła, że jest dla nas samym miłosierdziem. Nie rozumiem – pisała – jak można nie ufać Temu, który wszystko może; z Nim wszystko, a bez Niego – nic. On Pan, nie pozwoli i nie dopuści zawstydzenia dla tych, którzy całą ufność swoją w Nim położyli (Dz. 358).

• Litania do Bożej Opatrzności

Pełnienie woli Ojca łączył Jezus ze swoim powołaniem i posłannictwem (por. J 17,3). Pełnimy wolę Ojca na wzór Jezusa, gdy żyjemy naszym powołaniem, które jest wolą Boga dla nas. Modląc się, pamiętajmy, iż prośba, której motywacja i przedmiot są dobre same w sobie, może nie odpowiadać woli Bożej i nie zostać spełniona. Będzie spełniona tylko wtedy, gdy zgadza się z mądrością i wolą Boga: Jeżeli Pan zechce, jak pisze św. Jakub (Jk 4,15). Każda prośba o to, by wzrastać w wierze, nadziei i miłości lub stawać się świętym w całym postępowaniu (por. 1P 1,15) zawsze będzie wysłuchana, ponieważ, jesteśmy tego pewni, wolą Bożą jest (nasze) uświęcenie (1Tes 4,3). Bóg nie może na to nie odpowiedzieć. Ojciec Twój odda tobie, On ci to da. Kiedy? To sekret Jego mądrości. Bądźmy jednak tego pewni.

Modlitwa św. Faustyny to wielkie wołanie o miłosierdzie Boga dla nas i całego świata, szczególnie dla grzeszników. Utrata każdej duszy pogrąża Mnie w śmiertelnym smutku – mówił do niej Jezus – Zawsze Mnie pocieszasz, kiedy się modlisz za grzeszników. Najmilsza Mi jest modlitwa – to modlitwa za nawrócenie dusz grzesznych; wiedz, córko Moja, że ta modlitwa zawsze jest wysłuchana (Dz. 1397). Chrystus podał jej nowe narzędzia do wypraszania łask: obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie, święto Miłosierdzia, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, modlitwę w chwili Jego konania na krzyżu (zwaną Godziną Miłosierdzia) i szerzenie czci Miłosierdzia. Do każdej przywiązał wielkie obietnice pod warunkiem praktykowania ich w postawie zaufania Bogu i czynnej miłości bliźniego.

• Litania do Bożej Opatrzności

Pełnimy na co dzień wolę Ojca, gdy używamy naszej woli zgodnie z wolą i zamiarem Ojca. Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Bóg na początku stworzenia mocą swej woli rzekł i stało się. Siłą swej woli wprowadził porządek i harmonię do chaosu stworzenia. Człowiek mocą swojej woli i Bożej łaski powinien wprowadzić porządek i harmonię w chaos i bałagan swego małego świata. Winien usunąć to, co blokuje działanie Opatrzności Bożej.

Święta Siostra Faustyna, obdarzona wieloma nadzwyczajnymi darami, wiedziała, że nie one są najważniejsze w życiu, ale pełnienie woli Bożej, bo w tym wyraża się miłość do Boga i ludzi. Pisała wprost: Ani łaski, ani objawienia, ani zachwyty, ani żadne dary jej udzielane nie czynią ją doskonałą, ale wewnętrzne zjednoczenie duszy mojej z Bogiem. Te dary są tylko ozdobą duszy, ale nie stanowią treści ani doskonałości. Świętość i doskonałość moja polega na ścisłym zjednoczeniu woli mojej z wolą Bożą. Bóg nigdy nie zadaje gwałtu naszej wolnej woli. Od nas zależy, czy chcemy przyjąć łaskę Bożą, czy nie; czy będziemy z nią współpracować, czy też ją zmarnujemy (Dz. 1107).

• Litania do Bożej Opatrzności

Bóg jest Miłością… Uświadamiamy sobie, że jeśli tak jest, to On ma wobec każdego z nas wspaniały plan miłości, wzywa nas do miłości. Na ten Boży plan miłości Maryja odpowiedziała słowami: Niech mi się stanie. Maryja powiedziała swoje TAK z pragnieniem i radością. Taka powinna być również nasza postawa. Bo zamysł Boga – wola Boża, to coś pięknego, dobrego, coś pożytecznego dla nas.

Jestem miłością i miłosierdziem samym – mówił Jezus do św. Faustyny i przypominał o prawie miłości wobec bliźnich: Żądam od ciebie uczynków miłosierdzia, które mają wypływać z miłości ku Mnie. Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić. Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: pierwszy – czyn, drugi – słowo, trzeci – modlitwa; w tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem miłości ku Mnie.W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć miłosierdziu Mojemu (Dz. 742). Siostra Faustyna tak doskonale pojęła tę lekcję Jezusa, że swoje życie złożyła w ofierze za grzeszników, aby im wyprosić łaski nawrócenia.

• Litania do Bożej Opatrzności

Wiemy, że Bóg jak dobry Ojciec myśli o nas i troszczy się o każdy nasz dzień. Jest nasz ale doświadczamy jak trudno w chwili cierpienia, choroby, próby, powiedzieć Ojcze. Najtrudniej jest przyjąć wolę Bożą w cierpieniu. Trzeba się często wraz z Jezusem krwawo pocić, zmagać wewnętrznie. Światłem i oparciem w takich godzinach jest modlitwa: „Nie moja, ale Twoja wola niech się stanie” (Łk 22 ,42).

Aniołowie, gdyby zazdrościć mogli, to by nam dwóch rzeczy zazdrościli: pierwszej – to jest przyjmowania Komunii Świętej, a drugiej – to jest cierpienia (Dz. 1804) – pisała św. Siostra Faustyna, która w swoim krótkim życiu tak wiele wycierpiała. Znała smak cierpienia, które niosła nieuleczalna wówczas gruźlica, prorocka misja, cierpienia, jakie przyjęła na siebie za grzeszników. W liście do s. Ludwiny tak tłumaczyła ich wartość i sens: Jak przemysłowiec ubiega się za monetą, tak my zakonnice powinniśmy się ubiegać za monetą cierpienia i te drobne nasze codzienne cierpienia łączyć z cierpieniami Jezusa Chrystusa, a z powodu tego złączenia moneta nasza nabiera nieskończonych wartości, tak, że możemy za nią kupić dusze nieśmiertelne, dusze biednych grzeszników (L., 240). A Jezus utwierdzał ją w tym przekonaniu, mówiąc: Modlitwą i cierpieniem więcej zbawisz dusz, aniżeli misjonarz przez same tylko nauki i kazania (Dz. 1767).

• Litania do Bożej Opatrzności

W naszym zwykłym życiu doświadczamy różnych opatrznościowych wydarzeń, cierpień i prób, doświadczamy niepowodzeń, które są potrzebne, aby Bóg, który jest Ojcem, jest Miłością, mógł do nas mówić jasno lub lepiej, by Bóg mógł być w nas słuchanym. Ale nie jest tak, że Bóg decyduje o cierpieniu, niepowodzeniu, chcąc tylko nas doświadczyć. Bóg może przyzwolić na wiele doświadczeń, bo widzi dalej, niż sięga nasze, nawet największe doświadczenie.

Drażliwość i zniechęcenie to owoc twojej miłości własnej – tłumaczy Jezus w rozmowie z duszą dążącą do świętości – Nie trzeba ci się zniechęcać, ale starać się o to, aby na miejscu twej miłości własnej mogła zakrólować miłość Moja. A więc ufności, dziecię Moje; nie powinnaś się zniechęcać, lecz przychodzić do Mnie po przebaczenie, jeżeli Ja zawsze jestem gotów ci przebaczyć. Ile razy Mnie o to prosisz, tyle razy wysławiasz miłosierdzie Moje (Dz. 1488). Święta Faustyna świadczy o tym, że miłosierdzie Boże jest jak złota nić wpleciona w całe nasze życie, że wszystko dobro, które jest w nas i wokół nas w Nim ma swoje źródło. Życia i wieczności nie starczy na to, aby je wysławiać. Ale – mówi Jezus: Ile razy chcesz Mi sprawić radość, to mów światu o Moim wielkim i niezgłębionym miłosierdziu (Dz. 164).

• Litania do Bożej Opatrzności